در ادامه فیلم هایی که کارگردانان داخلی برای غیر قابل تحمل نشان دادن و زندگی کردن در کشور می سازند، بعد از فیلم «جدایی نادر از سیمین» به کارگردانی اصغر فرهادی، این بار نیما جاویدی با فیلم «ملبورن» وارد این حوزه شده است.
این فیلم داستان زوج جوانی است که در آستانه سفر به ملبورن ناخواسته درگیر ماجرایی پیچیده می شوند.
بازیگران : پیمان معادی(بازیگر فیلم جدایی) در نقش امیر،نگار جواهریان در نقش سارا، مانی حقیقی و الهام کردا
«ملبورن» سعی در نمایش فضایی غیر قابل تحمل از داخل کشور را دارد و قصد دارد با چینش اتفاقات در کنار یکدیگر بیننده را به این نتیجه برساند که بهتر است هرچه زودتر خود را برای مهاجرت به جایی بهتر برای زندگی آماده نماید. در طول فیلم شخصیتی قابل اتکا که بیننده بتواند به او اعتماد کند وجود ندارد. بین زن و شوهر اعتماد وجود ندارد و همدیگر را متهم می کنند. دروغ هم به مراتب در فیلم دیده می شود.
در اوایل فیلم قبح شکنی کشیدن سیگار را توسط یک دختر مشاهده می کنیم. به گفته ی سارا مسئولیت پذیری کار اشتباهی است. امیر شجاعت رو به رو شدن با حقیقت را ندارد و به جای اینکه به پلیس زنگ بزند و ماجرا را در میان بگذارد سعی در کتمان موضوع دارد. اوج کارهای منفی امیر و سارا آخر فیلم بود که با اینکه متوجه شدند مردن نوزاد به دلیل عدم آگاهی شان بود نوزاد مرده را به همسایه ی خود که پیرزنی تنها بود می دهند و خودشان به سمت ملبورن می روند.(در مجموع من هر چی گشتم تو فیلم یک کار مثبت از دو بازیگر اصلی پیدا کنم نبود که نبود)
البته در یکی از سایتها هم خواندم که:
بچه مرده نماد نظام و کشورمان است و امير وسارا نماينده نسل جديد هستند که کاري از دست انها براي اين بچه بر نمي آيد و حاضر به تحمل آن نيستند و هر چند رها کردن آن را دوست ندارند اما منفعت خود را در رها کردن آن مي بينند و آن را به نسل قديم پيرزن همسايه مي سپارند و خود مهاجرت مي کنند.
البته نباید از بازی خوب پیمان معادی و نگار جواهریان در این فیلم گذشت که علیرغم محتوایی که فیلم داشت بازی قابل قبولی ارائه کردند.(پیمان معادی بازیگر به این خوبی حیف نیست. جدایی، کمپ اشعه ایکس، ملبورن)
